”ΕΥ ΖΗΝ ή ΖΗΝ; Γιατί όπως λέει κι ο Μ.Αλέξανδρος ‘στους γονείς μου οφείλω το ζην και στον δάσκαλό μου το εύ ζην!’ (σημ.δεν υπάρχει μεγαλύτερος δάσκαλος απ’τον ίδιο μας τον εαυτό.)”
Ωραία. Κάναμε, λοιπόν, την ‘καλή ζωή’ μόδα και τρόπο ζωής. Είμαστε όμως γεμάτοι γαλήνη, ανιδιοτέλεια και πληρότητα; Μου φαίνεται τόσο επικίνδυνο και ταυτόχρονα γελοίο, που έτσι αναπάντεχα, οι άνθρωποι είπαν να το γυρίσουν στην ποιοτική ζωή, στη σωστή διατροφή, τη γυμναστική, τα φυτικά προιόντα, την επαφή με τη φύση κλπ κλπ επειδή κάπου το διάβασαν, κάποιος τους το είπε, κάπου το είδαν ότι ‘κάνει καλό’.
Βασικά, ψωνιστήκαμε τελείως θα το πω εγώ! Όσο και να καλλωπίζουμε ή να ενδυναμώνουμε το ‘δοχείο’ που αποκαλούμε σώμα μας, το ‘μέσα’ μας είναι ο πυρήνας της ύπαρξης μας. Αν το ‘μέσα’ δεν ακουστεί, δεν εκφραστεί και δεν αναπτυχθεί, τότε καμία εξέλιξη δεν θα δώσει ουσία στη ζωή μας. Αν παραμένει αδειανό και εξόριστο, δίχως ήθος, παιδεία και σοφία, όσο και να προσπαθούμε να βελτιώσουμε τον τρόπο ζωής μας, πάντα κάτι θα μας λείπει διότι θα δίνουμε βάση στην αισθητική κι όχι στην αίσθηση.
Πώς είναι δυνατόν ο μισός πλανήτης να πεινάει κι ο άλλος μισός να συμπεριφέρεται λες και ζει στον ίδιο τον παράδεισο; Πως γίνεται, μια αρρωστημένη κοινωνική πραγματικότητα να μεταβάλλεται, έτσι ξαφνικά, προσφέροντας απλόχερα όλα τα εφόδια στους ανθρώπους της ώστε εκείνοι να μπορούν να μεταμορφωθούν από πρόβατα σε υπερανθρώπους, όταν προλίγου το μόνο που την ενδιέφερε ήταν πως θα καταστρέψει την ανθρώπινη αξία με κάθε κόστος; Πώς μπορεί κανείς να κατανοήσει το βαθύ νόημα του ‘ευ ζην’, όταν το μόνο που έχει υποστεί απ’την αρχή της γέννησης του είναι η κακοποίηση των ψυχικών του ιδιοτήτων και η ανατροφή των ζωωδών του παρορμήσεων; Πως μπορεί κάποιος να ερμηνεύσει σωστά την παιδεία και να αντιληφθεί την έννοια μιας αξίας όταν δεν έχει μεγαλώσει με παιδεία και κριτική σκέψη; Πως μπορεί να υιοθετήσει έναν αυθεντικό τρόπο ζωής, έτσι απ’το πουθενά, όταν έχει παραλείψει να δώσει το νόημα που απαιτείται στα μυητικά στάδια της ζωής; Η πορεία του στην ‘καλή ζωή’ θα είναι επιφανειακή και νοσηρή. Καταδικασμένη να μην έχει προορισμό.
Μάλλον κάτι δεν πάει καλά, κι όλα ισοπεδώνονται για ακόμη μια φορά στο όνομα του χρήματος…Για άλλη μια φορά, οι σοφοί κι οι οραματιστές που περπάτησαν σ’αυτόν τον πλανήτη, θα τραβάν’τα μαλλιά τους από ‘κει ψηλά, με τη διαστρέβλωση που δέχονται καθημερινώς τα θεόπνευστα έργα τους…
Όλα ξεκινούν από το πολυχαιδεμένο ‘εγώ’ μας. Φτάσαμε, λοιπόν, να αποτελούμε ευεργέτες του αυτάρεσκου εαυτού μας γιατί επιζητούμε την αποδοχή, την επίδειξη και την αυτοικανοποίηση, κι όχι να βοηθάμε τους άλλους μέσα από τη δική μας ποιοτική, ψυχική και σωματική ανατροφή. Έχουμε ξεχάσει να είμαστε αυθεντικοί. Ξεχάσαμε ότι σαν νοήμονα όντα, είμαστε τρανοί χτίστες πραγματικοτήτων. Όταν παρατηρούμε κάτι, αυτομάτως έχουμε και τη δύναμη να το δαμάσουμε ή να το αλλάξουμε, μα εμείς δεν παρατηρούμε τίποτα πια. Κάνουμε τα πάντα δίχως να είμαστε παρόντες. Απλώς περιπλανιόμαστε σε μέρη που μας οδηγούν άλλοι. Κανονικά, οφείλουμε να ακούμε την έμφυτη ανάγκη μας να ανακαλύπτουμε τις πνευματικές, εκείνες, σταθερές που μας ωθούν να εξελισσόμαστε στον ανώτατο εαυτό μας. Που μας ωθούν να συνυπάρχουμε αρμονικά με την υπόλοιπη δημιουργία. Αν δεν το κάνουμε θα μένουμε πάντα μισοί. Δεν είναι η καταστροφή μας το πεπρωμένο μας. Μας προίκισε η Φύση με όλα τα εφόδια για να ανακαλύψουμε το άπιαστο/άγνωστο και το μόνο που κάνουμε είναι να ‘βαριόμαστε’ να ζήσουμε, να κορδώνουμε το ανάστημα μας στον καθρέφτη, λες και είμαστε το κέντρο του κόσμου, και με κάθε νέα μόδα που ακολουθούμε να δείχνουμε πόσο φοβόμαστε και πόσο ανασφαλείς είμαστε. Φορέσαμε πρόχειρα προσωπεία γενναιότητας και πρωτοπορίας, κρύβοντας το βλέμμα μας από τον φως του ήλιου μήπως και μας κάψει. Ξεχάσαμε πως η ευτυχία είναι ένα δώρο που ο καθένας το κουβαλά στην καρδιά του και και δεν χαρίζεται από εξωγενείς παράγοντες. Αν θάψει το ‘μέσα του’ τόσο βαθιά ώστε να ξεχάσει ότι υπάρχει, τότε θα τον καταπιεί εν καιρώ η πλάνη που θεωρεί πραγματικότητα.
Το ‘ευ ζην’ σημαίνει να είσαι υγιής στην ψυχή και στο σώμα ακόμα κι αν μένεις σε μια καλύβα ή δεν έχεις διδαχθεί ‘γράμματα κι επιστήμες’. Δεν θέλει ‘πρωτοκλασάτη μόρφωση’, δεν σημαίνει ‘fitness’, ούτε ανάγεται στους ‘εγωκεντρικούς πόθους ενός ανθρώπου να αποκτήσει το ακριβότερο αμάξι, να χτίσει το πιο ‘σέξι σώμα’, να έχει την πιο πολυτελή γκαρνταρόμπα κλπ κλπ. Το ‘ευ ζην’ δεν είναι οι υλικές ανέσεις, είναι η αφύπνιση της συνείδησης και επιτυγχάνεται με κόπο. ‘Ευ Ζην’ σημαίνει αγαπώ τον εαυτό μου. Υψώνομαι πάνω από τα πάθη μου και μέσα απ’το βίωμα βρίσκω τη δύναμη να δημιουργήσω το φως εκεί που με τυλίγει μόνο σκοτάδι. Μάχομαι με θέληση ενάντια στην αδράνεια, μαθαίνω ποιος είμαι, που μπορώ να φτάσω, ενώνομαι με τη Δημιουργία και γίνομαι από αναζητητής, δημιουργός της αλήθειας. Ευ ζην είναι η ‘Μύηση στη Ζωή.’
Αν, λοιπόν, πιστεύετε πως είναι καλό σημάδι που προβάλλεται τόσο πολύ τούτη η ‘καλή ζωή’ αποκτώντας όλο και περισσότερους new-age οπαδούς, θα τολμήσω να πω πως το μόνο που βλέπω εγώ είναι μια μεγάλη πολιτισμική, κοινωνική και πνευματική κρίση και αντίφαση. Μια νέα φυλακή που αποκτά δημοσιότητα. Έναν πλανητικό διχασμό που αυξάνεται με τα χρόνια και που σκοπό έχει να καλλιεργήσει στην οικουμένη, μονάχα το ναρκισσισμό, τη βία, το θυμό, την ανηθικότητα, την αποξένωση, το φόβο κι άλλα πολλά άσχημα που δεν χωράει να τα γράψω εδώ. Αυτό που μπορώ να διακρίνω στο σημερινό ψευτο-‘ευ ζην’ που μαστίζει τις κοινωνίες, είναι η εξαχρείωση του νοήματος πίσω από τις αθλητικές δραστηριότητες, των εσωτεριστικών διδασκαλιών και των φυσικών επιστημών. Αν δεν αλλάξουμε μυαλά ο θάνατος των αληθινών ψυχικών δυνάμεων του ανθρώπου θα γίνει οριστικός.
Αν ο άνθρωπος δεν μελετήσει από μόνος του τη φύση και δεν κατανοήσει τους νόμους που τη διέπουν και που έχουν αντίκρυσμα πάνω του, τότε δεν μπορεί να πει πως γνωρίζει τα μυστικά της. Εκείνος είναι ο κόσμος γύρω του. Είναι ένα με όσα βλέπει. Άρρηκτα συνδεδεμένος με ότι έχει ζωή. Αν δεν βγει έξω να αγαπήσει και να υποστηρίξει τη γη που τον φιλοξενεί, αν δεν παρατηρήσει τη ροή της ύπαρξης και δεν γίνει ένα με εκείνη, τότε δεν θα ελευθερωθεί ποτέ απ’τον προσωπικό του ‘μύθο του σπηλαίου’. Αν δεν συστηθεί με τον εαυτό του απ’την αρχή και δεν τον εξελίξει ουσιαστικά τότε κάποια στιγμή το όνομα του θα χαθεί πίσω απ’τα αστέρια. Δυστυχώς, το μόνο που έμαθε να κάνει είναι να ακολουθεί την πεπατημένη, κι απλώς συνεχίζει να φορτώνει το προσωπικό κλουβί του με στολίδια, στείρα γνώση και κούφια όνειρα θεωρώντας πως είναι ελεύθερος. Δεν τολμά κι αυτό είναι ο θάνατος του. Η καταδίκη του. Χανόμαστε. Έτσι απλά κι άδοξα.
Το σύμπαν δεν εγκρίνει την επιβίωση, τον πόλεμο, τη σκληρότητα ως βασικό ρόλο των δημιουργημάτων του, αντιθέτως, προικίζει τα όντα με μια ανώτερη ιδιότητα, μια δυνατή θέληση πάνω από τον αρχέγονο χαρακτήρα τους, ώστε να χαράξουν το δικό τους νόημα διατηρώντας το δώρο της ζωής. Μοιράζει απλόχερα τη ζωή, αλλά ότι δεν συγκινεί τον εκκεντρικό του χαρακτήρα, το ρίχνει αργά ή γρήγορα στα σπλάχνα της λήθης. Λίγοι είναι εκείνοι που θα κατανοήσουν πως το να ζεις με ψυχικό πλούτο, θέληση και ελπίδα είναι το κλειδί της αθανασίας. Κρατάτε γερά την ψυχή μη σβήσει. Στην ακράδαντη πίστη αυτών των λίγων ανθρώπων στηρίζεται ο κόσμος και δεν τελειώνει. Πολεμιστής σημαίνει να είσαι ένα βήμα μπροστά απ’τον πόλεμο και ένα βήμα πίσω απ’τα όνειρα σου.
Μα εμείς έχουμε ξεφύγει τόσο πολύ απ’τη φύση μας, που δεν μπορούμε να πειθαρχήσουμε τους εαυτούς μας να συντονιστούν με την συλλογική αντίληψη, ισορροπία και αρμονία…Καλή μας τύχη…
…Πετάξαμε μακριά απ’τη ζωή, με αισθήσεις σκοτωμένες.
Αυτό μόνο.
Τα συμπεράσματα δικά σας.
😉 😉 😉
https://www.youtube.com/watch?v=bLZ_Zy1VhMI
OMNIA (Official) – I don’t speak Human
Ο Κόσμος Της Φαντασίας 